Witamy na stronie internetowej Szkoły Podstawowej w Szklarach
Zapraszamy Rodziców, Uczniów i Absolwentów do odwiedzania naszej witryny, śledzenia aktualności oraz fotorelacji z wydarzeń i uroczystości szkolnych w naszej Galerii.
Charakterystyka Szklar
Malownicza wieś położona jest wśród wzniesień Pogórza Dynowskiego, wzdłuż rzeczki Szklarki, dopływu Sanu.
Od wschodu wieś otaczają porośnięte lasami pagórki, których wysokość dochodzi do 365 m n.p.m. Oddzielają one potok Szklarki od potoku Dąbrówki. Północna część wsi, „Kolanówka” rozciąga się do góry Bazary o wysokości 409m n.p.m. Z jej północnego stoku wypływa rzeczka Tatyna – dopływ Strugu. Wzgórza otaczające zachodnią część Szklar mają wysokość 357-394m n.p.m.
Walory przyrodniczo-krajobrazowe Szklar
Obszar Szklar zaliczony jest do Hyżneńsko-Gwoźnickiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Teren ten charakteryzuje wyżynna rzeźba terenu z szerokimi garbami wzniesień. Środowisko przyrodnicze zachowało tutaj zdolność równowagi biologicznej. W lasach przeważa drzewostan liściasty. Dominują tu graby i buki a w południowych kompleksach rośnie sosna i jodła. Oprócz wymienionych drzewostanów spotyka się dęby, brzozy, osiki, jawory, czereśnie, czeremchy, modrzewie a w dolinach olchy. W poszyciu lasów rośnie czarny bez, leszczyna, jarzębina a na skrajach lasów tarnina i dzika róża. Z jagodowych występują maliny i jeżyny oraz miejscami borówki. W wilgotne lata i jesienią dużo tu grzybów. W runie leśnym rośnie wiele roślin charakterystycznych dla obszarów górskich w tym objęte ochroną: bluszcz pospolity, barwinek pospolity, śnieżyczka przebiśnieg, wawrzynek wilcze łyko, przylaszczka pospolita, lilia złotogłów, widłak goździsty, kalina koralowa i wiele innych.
Świat zwierząt reprezentują ssaki: sarny, lisy, kuny leśne, kuny domowe, tchórze, łasice, zające, popielice, koszatki i wiewiórki. W większych kompleksach leśnych, bardziej na południe żyją też jelenie i dziki. Ptaki drapieżne to jastrzębie, sokoły, pustułki i sowy. Bliżej osiedli trzymają się wrony, kawki, gawrony, sroki i dzikie gołębie. Wśród pól i lasów dzięcioły, drozdy, szpaki. Na polach spotyka się bażanty, kuropatwy, przepiórki a na skrajach lasków jarząbki. Na terenie osiedli liczne jaskółki, jerzyki, sikory, wróble, szczygły, białe bociany a zimą gile, jemiołuszki i trznadle. Z gadów spotyka się żmije, zaskrońce, jaszczurki żyworódki, zwinki, padalce. Świat płazów reprezentuje salamandra plamista, traszka wodna, żaba trawna, wodna i ropucha. W ostatnich latach w rzece Szklarce i w dopływających potokach pojawiły się raki. Bogaty też jest świat owadów, w tym motyli i chrząszczy. Szklary słyną również z zasobności złóż, wód mineralnych o charakterze leczniczym. One to, wspólnie z klimatem podgórskim, łagodnym krzepiącym i hartującym nadają miejscowości charakter leczniczy.
W Szklarach – Kwatyni występuje woda mineralna siarczkowo-chlorkowo-sodowa. Znajdują się tu również bogate pokłady borowiny leczniczej, służącej do kąpieli, zawijań i tamponów borowinowych. W przyszłych uzdrowiskach mogliby się leczyć pacjenci cierpiący na choroby układu ruchowego, nerwowego, choroby skóry i choroby dziecięce.
Atrakcje turystyczne Szklar
Bezwzględnie atrakcją turystyczną Szklar są urokliwe, przepiękne krajobrazy i otaczająca przyroda. W pobliżu Szklar przebiegają szlaki turystyczne m.in. szlak żółty długości 38 km, czas przejścia 12 godzin, biegnący od Dynowa przez Bachórz, Laskówkę, przysiółek Kopaninę, Jawornik Polski, Szklary – Bazary, Grzegorzówkę do Łańcuta, Chmielnika, Białej i kończący się w Rzeszowie. Oprócz tego przez Szklary biegnie wzdłuż rzeczki Szklarki kolejka wąskotorowa Przeworsk-Dynów funkcjonująca aktualnie w okresie letnim. Największe wrażenie sprawia przejazd znajdującym się właśnie w Szklarach najdłuższym w Polsce – 600m tunelem. Tunel ten w zimie jest miejscem snu zimowego nietoperzy. Odwiedzając Szklary warto zwiedzić wybudowany w latach 1988-1994 kościół pw. Nawiedzenia NMP oraz dwa krzyże postawione z okazji Jubileuszu Millenium. Jeden z nich został postawiony na skrzyżowaniu dróg Przeworsk-Rzeszów-Dynów a drugi na wzgórzu leśnym „Buczyna”.
opracowanie: p. Ewa Pawluś
nauczyciel przyrody